METRODAKİ KEMANCI

Soğuk bir Ocak sabahı, bir adam Washington DC'de bir metroistasyonunda, kemanla 45 dakika boyunca altı Bach eseri çalar. Bu süre içinde, çoğu işe yetişme telaşındaki yaklaşık bin kişi kemancınınönünden geçip, gider. Kemancı çalmaya başladıktan ancak üç dakika kadar sonra, ilk kez ortayaşlı bir adam kemancıyı fark edip, yavaşlar ve birkaç saniye sonra dagitmek zorunda olduğu yere yetişmek üzere yine hızla yoluna devameder..
Kemancı ilk bir dolar bahşişini bundan bir dakika kadar sonra alır. Birkadın yürümesine ara vermeksizin parayı kemancının önüne koyduğu kabaatarak, hızla
geçer, gider.
Birkaç dakika sonra, bir başka adam duraklayıp, eğilerek dinlemeye başlarancak saatine göz attığında işe geç kalmamak için aceleettiğini belirten ifadelerle hızla yoluna devam eder. En fazla dikkatle duran ise üç yaşlarında bir oğlan çocuğu olur.Annesinin çekiştirmelerine rağmen, çocuk önünde durur ve dikkatlekemancıya bakar. En sonunda annesi daha hızlı, çekiştirerek
çocuğuyürümeye zorlar.
Oğlan arkasına dönüp dönüp kemancıya bakarak,çaresizce annesinin peşinden gider. Buna benzer şekilde birkaç çocuk dahaolur ve hepsi de anne, babaları tarafından yürümeye devam için zorlanarak,uzaklaştırılırlar.

Çaldığı 45 dakika boyunca kemancının önünde sadece 6 kişi, çok kısa birsüre durur. 20 kişi duraklamadan, yürümeye devam ederek,
paraverir.
Kemancı çaldığı süre içinde 32 dolar toplar. Çalmayıbitirdiğinde ise sessizlik hakim olur ve kimse onun durduğunu fark etmez,alkışlamaz.
Hiç kimse onun dünyanın en iyi kemancısı Joshua Bell olduğunu veelindeki 3,5 milyon dolarlık kemanla, yazılmış en karmaşık eserleriçaldığını anlamaz.
Oysa Joshua Bell'in metrodaki bu mini konserinden ikigün önce Boston'da verdiği konser biletleri ortalama 100 dolarasatılmıştı...
Bu gerçek bir hikayedir ve Joshua Bell'in öylesine bir kılıkla metrodakeman çalması, Washington Post gazetesi tarafından algılama, keyif alma veöncelikler üzerine yapılan bir sosyal deney gereğikurgulanmıştır.
Sorgulanan şeyler; sıradan bir yerde, uygunsuz bir saattegüzelliği algılayabiliyor muyuz? Durup ondan keyif alıyormuyuz? Beklenmedik bir ortamda, bir yeteneği tanıyabiliyor muyuz? İdi... Bu deneyden çıkarılacak kıssadan hisse ise, dünyanın en iyi müzisyeni,dünyadaki en iyi müziği çalarken, önünde durup, dinleyecek birdakikamız dahi yoksa, başka neleri kaçırıyoruz acaba?
ALINTI..
aslında çok duyduğumuz bir olay ama yeniden hatırlatmakta yarar olduğu düşüncesindeyim..